Interessante discussie over C. walkeriana in deze thread. Een plant die ook in de vrije natuur een redelijk grote variabiliteit heeft en in handen van zowel beroeps- als amateur kwekers in Brazilië een enorme kleuren- en (in iets mindere mate) vormdiversiteit heeft bereikt.
De plant heeft in Brazilië welhaast cultstatus en voor bepaalde varianten wordt echt de hoofdprijs betaald door verzamelaars. En dan heb ik het over honderden, zo niet duizenden, Euros voor een plant. Ik heb er wel eens een in de hand gehad in São Paulo en snel weer weg gezet toen ik de prijs hoorde.
Minutieuze verschillen maken dan uit of een plant goed of slecht is. Liefhebbers eisen dat zowel vorm als kleur "perfect" is. Dat heeft dan met de natuurvorm niet zo heel veel meer te doen en weerspiegelt min of meer de consensus onder de liefhebbers en keurmeesters op tentoonstellingen.
Erger nog: veel amateurs proberen wel een nieuwe kruising te maken met planten van onduidelijke taxonomische signatuur in de hoop om dit "ideale type" te produceren teneinde lof te oogsten en geld te verdienen.
Er is een prachtig boek van Lou Menezes, de Braziliaanse experte op dit gebied en dat boek van 276 paginas gaat alleen over C. walkeriana en de vele verschijningsvormen, inclusief een redelijk goed geslaagde reconstructie van de bekende hybridiseringsprocessen.
Ik heb het hier staan en kan het alle liefhebbers aanbevelen. Een engelstalige bespreking vind je hier:
http://www.aos.org/orchids/additional-r ... riana.aspx
De opvatting daar over wat kruisingen en hybriden zijn maakt misschien een deel van de verwarring helder. Een kruising is niet meer dan het resultaat van een enkele interventie. Zeg maar wat uit de zaaddoos komt van de bevruchting tussen twee verschillende planten. Uit zo'n kruising komen vaak veel en soms heel verschillende planten voort. Een hybride is het product van doorkweken van zo'n kruising. Vaak over vele jaren (tot wel 10 generaties van zelfbestuiving of zo'n 40 jaar) totdat alle nageslacht min of meer identiek is. Een zuivere lijn dus. Kleur en vorm zijn dan selectiecriteria, maar ook groeisnelheid, grootte, geur, bloeiduur, etc.
Dus zelfs de prachtigste plant kan zo maar een toevalstreffer uit een kruising zijn waarvan het nageslacht bij zelfbestuiving uit een hoop minder gewaardeerde planten zal bestaan. Pas als er een zuivere lijn is, verdient de plant een naam als hybride. Probleem is dat je aan de neus van de plant niet met zekerheid kunt zien hoe zijn nageslacht er uit gaat zien. Je zult echt naar iemand toe moeten wiens planten uit een zuivere lijn van bekende oorsprong komen. En die te vertrouwen is en weet wat hij doet.
Ik heb heel wat "tipo" in de hand gehad die wel enige gelijkenis vertoonden met wat er in de natuur voor komt om bij navraag te horen dat de aanbieder bedoelde dat hij het ook niet precies wist, maar dat de plant "leek".
Maar het blijft mijn favoriet.